![]() |
Bron: Goodreads |
“De boerderij had de dood al vaker gezien en de vleesvliegen waren niet kieskeurig. Zij zagen weinig verschil tussen een kadaver en een lijk.”
Waar gaat het over?
Het heeft tijden niet geregend in een klein Australisch dorpje. Zo lang zelfs, dat iedereen de wanhoop nabij is. Luke Hadler lijkt deze problemen niet meer te hebben kunnen overzien: hij heeft zelfmoord gepleegd na zijn vrouw en zoontje gedood te hebben. Aaron Falk is twintig jaar geleden verstoten uit het dorp en keert terug voor de begrafenis van zijn vroegere vriend. Hij raakt betrokken bij het onderzoek naar het overlijden van de drie gezinsleden.
‘De droogte’ leest als een trein. Ik zat snel in het verhaal en kon het boek moeizaam wegleggen. Het is vanaf de eerste bladzijde ontzettend beeldend geschreven, waardoor het me geen enkele moeite kostte om het dorpje en de personages voor me te zien. Het is dan ook totaal niet verrassend dat de filmrechten vrijwel meteen verkocht zijn.
Wat ik jammer vind, is dat ik door de zin ‘De droogte is een zeldzaam goede en geweldig sfeervolle thriller van de Australische Gillian Flynn’ op het verkeerde been ben gezet. Flynn’s boeken hebben zulke spannende ontknopingen dat ik de boeken soms ’s avonds weg moet leggen om ze bij daglicht uit te lezen. Dat was niet het geval bij dit boek, dus ik vond de vergelijking met Flynn een beetje misplaatst.
Het eindoordeel
Ondanks de vreemde vergelijking met Flynn, heb ik absoluut genoten van ‘De droogte’. Harper weet de lezer in haar debuutroman al verrassend goed het verhaal in te trekken. Als je houdt van sfeervolle, beeldende misdaadromans, dan kan ik je dit boek zeker aanraden. Verwacht echter geen bloedstollende thriller waarbij je continu op het puntje van je stoel balanceert.